Swoboda przepływu kapitału i płatności cz. II - postanowienia Traktatu

Ograniczenia przepływu kapitału wyeliminowano niemal w całej Unii Europejskiej z końcem 1992 roku. Wyjątkiem była Grecja, która do połowy 1994 roku mogła stosować niektóre z ograniczeń.

Najważniejszym postanowieniem traktatowym dla swobody przepływu kapitału jest artykuł 56 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej TWE) wprowadzający zakaz ustanawiania wszelkich ograniczeń przepływu kapitału i płatności pomiędzy państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a państwami trzecimi. Pomimo liberalizacji orzecznictwo ETS wskazuje jednak na utrzymywanie z przez państwa UE regulacji krajowych utrudniających realizację swobody. Zdaniem Trybunału, art. 56 zakazuje także wprowadzania środków stosowanych przez państwa w sposób niedyskryminujący, ale stanowiący utrudnienie dostępu do rynku.

Ograniczenia swobody w stosunkach z państwami trzecimi

Art. 57 przedmiotowego Traktatu wprowadza z kolei dwa rodzaje ograniczeń skuteczne wobec operacji finansowych do i z państw trzecich. Obejmuje on:

• klauzule wyłączające swobodny przepływ kapitału i płatności, istniejące w dniu 31 grudnia 1993 roku na podstawie prawa krajowego lub wspólnotowego w stosunku do inwestycji bezpośrednich,
• środki podjęte przez Radę Unii Europejskiej kwalifikowaną większością głosów, na wniosek Komisji Europejskiej, harmonizujące lub wynegocjowane z państwami trzecimi.

Środki ochronne dla państw członkowskich

Postanowienia TWE zapewniły również stosowne środki zapobiegawcze i ograniczenia. Przewiduje je art. 58 TWE. Na jego mocy państwa członkowskie zachowały prawo stosowania odpowiednich przepisów ich prawa podatkowego traktujących odmiennie podatników ze względu na różne miejsce zamieszkania, siedziby lub lokaty kapitału. Upoważnia on państwa Wspólnoty do korzystania z niezbędnych środków zapobiegających naruszeniom przepisów krajowego prawa podatkowego oraz regulacjom odnośnie nadzoru nad instytucjami finansowymi. Państwa członkowskie są uprawnione do nakładania obowiązku rejestracji przepływu kapitału, z tym że przepływ nie może być uzależniony od uzyskania zezwolenia administracyjnego, a tylko zgłoszenia transakcji właściwym organom.

Klauzule ochronne dla porządku i bezpieczeństwa publicznego

Kolejna klauzula przydaje państwom UE upoważnienie do podejmowania środków uzasadnionych ochroną porządku publicznego lub bezpieczeństwem publicznym. W warunkach, gdy przepływ kapitału do lub z państw trzecich powoduje lub może powodować poważne trudności w funkcjonowaniu Unii Gospodarczej i Pieniężnej, Rada Unii Europejskiej została upoważniona do podejmowania wszelkich środków mających zapewnić bezpieczeństwo w tej dziedzinie, zgodnie z artykułem 59 TWE. Zawarta w nim klauzula ochronna ma charakter nadzwyczajny i tymczasowy. Również w wyjątkowych sytuacjach przepisy art. 119 i 120 TWE upoważniają państwa członkowskie do wprowadzania środków ochronnych w przypadku trudności związanych z bilansem płatniczym lub nagłym kryzysem w bilansie płatniczym.

• PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:
  
• >> Polska liderem outsourcingu
• >> Cykl obiegu banknotów euro - czyli co spotyka na swojej drodze pieniądz?
• >> Wydatki na reklamę w Polsce i w innych krajach europejskich
• >> Komisja zaleca przedłużenie tymczasowych kontroli na granicach wewnętrznych

• TAGI:
• ETS
• ,
• inwestycje
• ,
• kapitał
• ,
• obrót
• ,
• swoboda przepływu kapitału i płatności
 
• KRAJE:
• Unia Europejska