Elżbieta II najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii
| 15.09.2015 | Autor: Agnieszka Kwapisz | [ 0 komentarzy ] |
Królowa słynie z zamiłowania do fantazyjnych nakryć głowy.
Źródło: en.wikipedia.org
- Wybierasz się do Wielkiej Brytanii?
- Zarezerwuj hotel w Wielkiej Brytanii
- Wynajmij samochód w Wielkiej Brytanii
- Podobne tematy:
- Grecka monarchia - relikt przeszłości czy nadzieja dla społeczeństwa?
- Królowa Holandii Beatrix ogłosiła abdykację
- Jubileusz rządów Elżbiety II - to już 60 lat!
- Wielka Brytania - inne artykuły:
- Funt słabnie, londyńskie akcje drożeją, a co dalej?
- DAX: Brexit raczej zdołuje, niż wspomoże niemiecki indeks
- Wielka Brytania głosuje za opuszczeniem Unii Europejskiej
Elżbieta II obchodziła właśnie niezwykły jubileusz. Została najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii, bijąc rekord 63 lat, 7 miesięcy i 2 dni. Wyprzedziła tym samym dotychczasową liderkę, słynną Wiktorię.
Żywa ikona Zjednoczonego Królestwa, jedna z najbardziej rozpoznawalnych kobiet świata, tytan pracy i człowiek-instytucja, a prywatnie fanka psów rasy welsch corgie, wyścigów konnych i serialu "Downtown Abbey" - Królowa Elżbieta II jest od 9 września najdłużej panującą monarchinią w historii swojego kraju.
Elżbieta, zgodnie z ustrojem i tradycją, nie dzierży w ręku realnej władzy. Z zasady nie miesza się do bieżącej polityki, nie pozwala sobie na wygłaszanie prywatnych opinii, co czyni z niej postać niemal zagadkową. Zajmuje raczej pozycję bezstronnego obserwatora i, co najwyżej, dyplomatycznego komentatora rzeczywistości, choć bez wątpienia jest wtajemniczona w kluczowe sprawy państwa „od kuchni”. Oficjalnie nadała nominacje aż trzynastu kolejnym premierom, jednak za najważniejszą głowę rządu i nauczyciela swojego rzemiosła uważa Winstona Churchilla. Z zadziwiającą intensywnością reprezentuje Wielką Brytanię na arenie międzynarodowej. Dotąd złożyła 256 oficjalnych wizyt w 116 krajach, co czyni nadal z niegasnącym zapałem – kilka tygodni temu 89-letnia Elżbieta z 94-letnim księciem Filipem przebywali z kilkudniową oficjalną wizytą w Niemczech. W Polsce, jak dotąd, przebywała tylko raz - w 1996 roku, na zaproszenie prezydenta Kwaśniewskiego.
Mimo stosunkowo stabilnej pozycji, królowa zaliczyła jeden potężny spadek zaufania do swojej osoby, związany z ogólnym kryzysem instytucji monarchii w społeczeństwie. Lata dziewięćdziesiąte były trudnym czasem dla rodziny Windsorów. Rozpadły się małżeństwa trojga z czworga dzieci monarchini. W atmosferze skandalu rozwiedli się kolejno: księżniczka Anna, książę Andrzej i książę Karol z Dianą Spencer. Rozwód tej ostatniej pary był bodaj najboleśniejszym i najtrudniejszym doświadczeniem dla Elżbiety. Dotyczył bowiem następcy tronu, wymarzonego kontynuatora konserwatywnych wartości, którym poświęciła całe życie. Dodatkowo, coraz bardziej żądne sensacji tabloidy zaszczepiły w społeczeństwie uproszczoną iście baśniową dychotomię dobrego Kopciuszka – Diany i złej teściowej Elżbiety, którą podsyciła tragiczna śmierć uwielbianej księżnej. Droga uwalniania się monarchini od negatywnego wizerunku trwała kilkanaście lat i polegała na żmudnym „odrabianiu lekcji” z wyczuwania społecznych nastrojów. Prawdziwy entuzjazm wywołała jej akceptacja związku wnuka, księcia Williama z pochodzącą spoza kręgów arystokratycznych Kate Middleton. Choć Brytyjczycy szanują swoją królową, regularnie domagają się zmniejszenia wydatków budżetowych na utrzymanie rodziny królewskiej, zwłaszcza Windsorów pozbawionych realnej szansy na tron. Prywatny majątek Elżbiety szacowany jest na ok. 425 mln dolarów, ale rodowy stan posiadania, w tym liczne rezydencje, to kwota rzędu 100 mld dolarów.
Kolejna imponująca rocznica z udziałem Elżbiety planowana jest na przyszły rok. 21 kwietnia królowa skończy 90 lat, co w rodzinie Windsorów nie jest nadzwyczajnym osiągnięciem – matka Elżbiety, również Elżbieta, dożyła 102 lat. Poddani życzą również Elżbiecie i księciu małżonkowi Filipowi, by dotrwali razem do 70 rocznicy ślubu, która będzie miała miejsce w listopadzie 2017 roku. Para już dziś może poszczycić się najdłuższym małżeńskim pożyciem spośród dotychczasowych brytyjskich monarchów. Chlubnego tytułu najdłużej panującego brytyjskiego króla, pomimo bycia członkiem tak długowiecznej familii nie uda się raczej pobić księciu Karolowi, który zgodnie ze zwyczajem zasiądzie na tronie po śmierci matki. Także niewielu z obecnych europejskich monarchów ma szansę dorównać królowej Elżbiecie w długości panowania. Najbliżej tego osiągnięcia jest jej daleka kuzynka, Małgorzata II z Danii, młodsza „królewskim stażem” o 20 lat.
Panuje, a nie rządzi
Elżbieta, zgodnie z ustrojem i tradycją, nie dzierży w ręku realnej władzy. Z zasady nie miesza się do bieżącej polityki, nie pozwala sobie na wygłaszanie prywatnych opinii, co czyni z niej postać niemal zagadkową. Zajmuje raczej pozycję bezstronnego obserwatora i, co najwyżej, dyplomatycznego komentatora rzeczywistości, choć bez wątpienia jest wtajemniczona w kluczowe sprawy państwa „od kuchni”. Oficjalnie nadała nominacje aż trzynastu kolejnym premierom, jednak za najważniejszą głowę rządu i nauczyciela swojego rzemiosła uważa Winstona Churchilla. Z zadziwiającą intensywnością reprezentuje Wielką Brytanię na arenie międzynarodowej. Dotąd złożyła 256 oficjalnych wizyt w 116 krajach, co czyni nadal z niegasnącym zapałem – kilka tygodni temu 89-letnia Elżbieta z 94-letnim księciem Filipem przebywali z kilkudniową oficjalną wizytą w Niemczech. W Polsce, jak dotąd, przebywała tylko raz - w 1996 roku, na zaproszenie prezydenta Kwaśniewskiego.
Kryzysowa dekada
Mimo stosunkowo stabilnej pozycji, królowa zaliczyła jeden potężny spadek zaufania do swojej osoby, związany z ogólnym kryzysem instytucji monarchii w społeczeństwie. Lata dziewięćdziesiąte były trudnym czasem dla rodziny Windsorów. Rozpadły się małżeństwa trojga z czworga dzieci monarchini. W atmosferze skandalu rozwiedli się kolejno: księżniczka Anna, książę Andrzej i książę Karol z Dianą Spencer. Rozwód tej ostatniej pary był bodaj najboleśniejszym i najtrudniejszym doświadczeniem dla Elżbiety. Dotyczył bowiem następcy tronu, wymarzonego kontynuatora konserwatywnych wartości, którym poświęciła całe życie. Dodatkowo, coraz bardziej żądne sensacji tabloidy zaszczepiły w społeczeństwie uproszczoną iście baśniową dychotomię dobrego Kopciuszka – Diany i złej teściowej Elżbiety, którą podsyciła tragiczna śmierć uwielbianej księżnej. Droga uwalniania się monarchini od negatywnego wizerunku trwała kilkanaście lat i polegała na żmudnym „odrabianiu lekcji” z wyczuwania społecznych nastrojów. Prawdziwy entuzjazm wywołała jej akceptacja związku wnuka, księcia Williama z pochodzącą spoza kręgów arystokratycznych Kate Middleton. Choć Brytyjczycy szanują swoją królową, regularnie domagają się zmniejszenia wydatków budżetowych na utrzymanie rodziny królewskiej, zwłaszcza Windsorów pozbawionych realnej szansy na tron. Prywatny majątek Elżbiety szacowany jest na ok. 425 mln dolarów, ale rodowy stan posiadania, w tym liczne rezydencje, to kwota rzędu 100 mld dolarów.
"Cudowne lata"
Kolejna imponująca rocznica z udziałem Elżbiety planowana jest na przyszły rok. 21 kwietnia królowa skończy 90 lat, co w rodzinie Windsorów nie jest nadzwyczajnym osiągnięciem – matka Elżbiety, również Elżbieta, dożyła 102 lat. Poddani życzą również Elżbiecie i księciu małżonkowi Filipowi, by dotrwali razem do 70 rocznicy ślubu, która będzie miała miejsce w listopadzie 2017 roku. Para już dziś może poszczycić się najdłuższym małżeńskim pożyciem spośród dotychczasowych brytyjskich monarchów. Chlubnego tytułu najdłużej panującego brytyjskiego króla, pomimo bycia członkiem tak długowiecznej familii nie uda się raczej pobić księciu Karolowi, który zgodnie ze zwyczajem zasiądzie na tronie po śmierci matki. Także niewielu z obecnych europejskich monarchów ma szansę dorównać królowej Elżbiecie w długości panowania. Najbliżej tego osiągnięcia jest jej daleka kuzynka, Małgorzata II z Danii, młodsza „królewskim stażem” o 20 lat.
