Sojusz Północnoatlantycki oraz jego najważniejsze organy
| 03.10.2014 | Autor: Dominika Rutkowska | [ 0 komentarzy ] |
Do tej pory Sekretarzem Generalnym NATO był Duńczyk Anders Fogh Rasmussen.
Źródło: Wikimedia Commons
- Chcesz pozyskać fundusze unijne?
- Złóż zapytanie ofertowe! >>
- Podobne tematy:
- Wybory prezydenckie w USA - komentarze ekspertów
- KE - kroki w celu zniesienia tymczasowych kontroli na granicach wewnętrznych
- Wyzwanie dla Europy: wspólna armia
- Unia Europejska - inne artykuły:
- Wydatki na reklamę w Polsce i w innych krajach europejskich
- Komisja zaleca przedłużenie tymczasowych kontroli na granicach wewnętrznych
- Czwarta edycja Konkursu Lingwistycznego „Tłumacze na start”
Sojusz Północnoatlantycki powstał 4 kwietnia 1949 roku. Głównym powodem utworzenia NATO była obawa państw znajdujących się w Europie Zachodniej przed agresją ze strony ZSRR.
W 1949 roku 10 krajów Europy Zachodniej, a także Stany Zjednoczone i Kanada podpisały Traktat Północnoatlantycki. Najpierw siedziba NATO mieściła się w Paryżu, a po odejściu Francji w 1966 roku została przeniesiona do Brukseli. Decyzję tę podjął ówczesny prezydent Charles de Gaulle. Nie chciał on zgodzić się na podporządkowanie wojsk francuskich Amerykanom. Jednakże w 2009 r. prezydent Nicolas Sarkozy zdecydował o ponownym wstąpieniu Francji do struktur sojuszu. Polska przystąpiła do Paktu w 1999 roku.
W kwestii ukraińskiej Rasmussen zapytany o plan zawieszenia broni odpowiedział, że NATO popiera wysiłki mające na celu znalezienie pokojowego rozwiązania konfliktu, ale liczy się to, co dzieje się tam na miejscu. I niestety wciąż jesteśmy świadkami destabilizowania przez Rosję sytuacji na wschodniej Ukrainie. Natomiast na szczycie NATO w walijskim Newport ówczesny Sekretarz Generalny rzekł, iż NATO jako sojusz nie bierze udziału w dostarczaniu sprzętu Ukrainie, bo nie posiadamy potencjału militarnego. Potencjał ten posiadają indywidualne kraje Sojuszu i takie decyzje są decyzjami krajowymi i nie zamierzamy się w nie mieszać. Dopiero po długotrwałych przekonaniach dowództwa NATO, państwa należące do Paktu, zgodziły się na zwiększenie obrony Polski, Rumunii i państw bałtyckich. Obecny Sekretarz Generalny będzie musiał zmagać się z problemem poukładania stosunków z Rosją, które nie są zbyt korzystne. Będzie to bardzo trudne z powodu aneksji Krymu i zajęcia wschodniej części Ukrainy, a także coraz większej agresji politycznej Kremla w stosunku do krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Stoltenbergowi może pomóc doświadczenie na stanowisku premiera Norwegii, lecz mimo wszystko będzie on musiał zmierzyć się z bardzo trudną kwestią i możliwościami rozwiązania druzgocącego problemu.
Polska uczestniczy w operacjach pokojowych Sojuszu Północnoatlantyckiego. Angażuje się również we wszystkie inicjatywy oraz obszary jego działalności, na przykład w kontrolę zbrojeń i rozbrojenia czy walkę z terroryzmem. Priorytetem polskiej obecności w NATO jest między innymi rozwój dialogu pomiędzy Unią Europejską i Stanami Zjednoczonymi, a także wzmocnienie politycznego wymiaru Paktu.
Zadania oraz cele Sojuszu Północnoatlantyckiego:
- wzmacnianie potencjału obronnego państw członkowskich,
- koordynacja polityki obronnej i wojskowej państw należących do NATO,
- współpraca oraz rozwijanie przyjaznych stosunków międzynarodowych,
- wzajemna pomoc, także wojskowa w przypadku napaści na jakiekolwiek państwo należące do Sojuszu Północnoatlantyckiego,
- rozwiązywanie metodami pokojowymi wszelkich sporów międzynarodowych.
Najważniejsze organy NATO to:
- Komitet wojskowy – jest to najwyższy organ wojskowy Sojuszu Północnoatlantyckiego. Koordynuje poczynania NATO w obszarze militarnym.
- Rada Północnoatlantycka – główny organ NATO. Podejmuje ona wszelkie decyzje dotyczące Paktu, zapadają one jednomyślnie.
- Grupa Planowania Nuklearnego – forum konsultacyjne w kwestiach, które dotyczą broni jądrowej.
- Komitet Planowania Obrony – zajmuje się opracowywaniem wytycznych, które dotyczą polityki wojskowej Sojuszu Północnoatlantyckiego.
- Sekretarz Generalny – zajmuje się prowadzeniem obrad najważniejszych organów NATO, reprezentuje Pakt na arenie międzynarodowej, koordynuje współpracę państw NATO. Wybierany jest na czteroletnią kadencję. Do tej pory Sekretarzem Generalnym NATO był Duńczyk Anders Fogh Rasmussen. Od 1 października bieżącego roku urząd ten objął Norweg Jens Stoltenberg.
NATO a konflikt na Ukrainie
W kwestii ukraińskiej Rasmussen zapytany o plan zawieszenia broni odpowiedział, że NATO popiera wysiłki mające na celu znalezienie pokojowego rozwiązania konfliktu, ale liczy się to, co dzieje się tam na miejscu. I niestety wciąż jesteśmy świadkami destabilizowania przez Rosję sytuacji na wschodniej Ukrainie. Natomiast na szczycie NATO w walijskim Newport ówczesny Sekretarz Generalny rzekł, iż NATO jako sojusz nie bierze udziału w dostarczaniu sprzętu Ukrainie, bo nie posiadamy potencjału militarnego. Potencjał ten posiadają indywidualne kraje Sojuszu i takie decyzje są decyzjami krajowymi i nie zamierzamy się w nie mieszać. Dopiero po długotrwałych przekonaniach dowództwa NATO, państwa należące do Paktu, zgodziły się na zwiększenie obrony Polski, Rumunii i państw bałtyckich. Obecny Sekretarz Generalny będzie musiał zmagać się z problemem poukładania stosunków z Rosją, które nie są zbyt korzystne. Będzie to bardzo trudne z powodu aneksji Krymu i zajęcia wschodniej części Ukrainy, a także coraz większej agresji politycznej Kremla w stosunku do krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Stoltenbergowi może pomóc doświadczenie na stanowisku premiera Norwegii, lecz mimo wszystko będzie on musiał zmierzyć się z bardzo trudną kwestią i możliwościami rozwiązania druzgocącego problemu.
Polska uczestniczy w operacjach pokojowych Sojuszu Północnoatlantyckiego. Angażuje się również we wszystkie inicjatywy oraz obszary jego działalności, na przykład w kontrolę zbrojeń i rozbrojenia czy walkę z terroryzmem. Priorytetem polskiej obecności w NATO jest między innymi rozwój dialogu pomiędzy Unią Europejską i Stanami Zjednoczonymi, a także wzmocnienie politycznego wymiaru Paktu.
