Wspólna Polityka Zagraniczna I Bezpieczeństwa: Organy
30.05.2009 | Autor: Konto Usunięte | [ 0 komentarzy ] |
- Chcesz pozyskać fundusze unijne?
- Złóż zapytanie ofertowe! >>
- Podobne tematy:
- Europosłowie za „Raportem Witolda” w kanonie lektur
- Szansa polskich budowli na miejsce wśród najlepszych w Europie!
- Europejski Dzień Bohaterów Walki z Totalitaryzmem w 2015?
- Unia Europejska - inne artykuły:
- Wydatki na reklamę w Polsce i w innych krajach europejskich
- Komisja zaleca przedłużenie tymczasowych kontroli na granicach wewnętrznych
- Czwarta edycja Konkursu Lingwistycznego „Tłumacze na start”
II filar czyli Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa nie jest objęta prawem wspólnotowym, ale korzysta ze wspólnotowych instytucji, które funkcjonują jako organy WPZiB.
Rada Europejska
Rada Europejska odgrywa samodzielną rolę. Określa podstawowe kierunki działania WPZiB. Ustala zasady i ogólne wytyczne WPZiB oraz podejmuje decyzje w kwestii stopniowego uzupełnienia WPZiB „wspólną polityką obronną, która mogłaby doprowadzić do wspólnej obrony” (art. 17 TUE).
Rada do spraw Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych
Rada ta działa w składzie ministrów spraw zagranicznych i jest głównym organem decyzyjnym i wykonawczym WPZiB. Zapewnia „jednolitość”, „spójność” i „skuteczność” działaniom UE w WPZiB oraz rekomenduje Radzie Europejskiej wspólne strategie i jest odpowiedzialna za ich realizację. Poza tym podejmuje wspólne działania i przyjmuje wspólne stanowiska, jak również podejmuje decyzje w sprawie ustanowienia wzmocnionej współpracy. Pełni funkcje koordynacyjne.
Parlament Europejski
Parlament Europejski może kierować pytania do Rady oraz formułować zalecenia do niej. Poza tym konsultowany jest przez Prezydencję „w najważniejszych kwestiach i podstawowych kierunkach” WPZiB, jak również Prezydencja musi zagwarantować, że poglądy PE zostaną uwzględnione. Jednocześnie Prezydencja i Komisje Europejska informują PE na temat rozwoju WPZiB, a raz w roku przeprowadzana jest w PE debata dotycząca „postępów w realizacji” WPZiB.
Traktat Nicejski nieznacznie umocnił rolę PE w II filarze. Parlament ma być informowany o wniosku w sprawie ustanowienia wzmocnionej współpracy (art. 27c TUE), a Wysoki Przedstawiciel ds. WPZiB ma za zadanie informowanie PE o realizacji wzmocnionej współpracy (art.27d TUE).
Komisja Europejska
Komisja Europejska uczestniczy w pracach WPZiB (art.27 TUE), a zwłaszcza w reprezentowaniu UE przez Prezydencję w sprawach objętych WPZiB oraz w realizacji przez Prezydencję decyzji podjętych w ramach WPZiB (art.18 TUE). Poza tym KE wchodzi w skład „trójki” wraz z Wysokim Przedstawicielem ds. WPZiB i Prezydencją. Komisja może także składać zapytania do Rady w sprawie WPZiB oraz wnioskować o zwołanie nadzwyczajnego posiedzenia Rady.
Na mocy Traktatu Nicejskiego KE wydaje opinię w sprawie wniosku o ustanowienie wzmocnionej współpracy oraz w sprawie przyłączenia się kolejnego państwa członkowskiego do funkcjonującej wzmocnionej współpracy (art.27e TUE).
Prezydencja
Prezydencja pełni trzy bardzo ważne funkcje w WPZiB. Po pierwsze reprezentuje Unię Europejską w sprawach objętych WPZiB. Po drugie jest odpowiedzialna za realizację decyzji podejmowanych w ramach WPZiB, jak również reprezentuje stanowisko UE w organizacjach międzynarodowych i podczas międzynarodowych konferencji.
Prezydencję wspiera Wysoki Przedstawiciel ds. WPZiB i Komisja. Te trzy organy tworzą tzw. „trojkę”.
Wysoki Przedstawiciel ds. WPZiB
Na mocy art. 207 ust.2 TWE urząd Wysokiego Przedstawiciela ds. WPZiB został połączony z urzędem Sekretarza Generalnego Rady (obecnie Sekretarza Generalnego).
Wysoki Przedstawiciel ds. WPZiB wspiera Prezydencję w sprawach WPZiB, wspomaga Radę w sprawach WPZiB, prowadzi dialog polityczny ze stronami trzecimi „działając w imieniu Rady i na zlecenie Prezydencji”.
Na podstawie TN Wysoki Przedstawiciel ds. WPZiB uzyskał kompetencje w ramach wzmocnionej współpracy w tej dziedzinie, które polegają na zapewnieniu, aby PE i państwa członkowskie „byli w pełni poinformowani o realizacji wzmocnionej współpracy”.
Komitet Stałych Przedstawicieli
Jest to tzw. COREPER, czyli organ pomocniczy Rady (art. 207 ust. 1 TWE). Składa się ze Stałych Przedstawicieli państw członkowskich na szczeblu ambasadorów. Zapewnia on kontynuację prac Rady podczas jej nieobecności oraz przygotowuje prace Rady.
Więcej informacji o organach WPZiB:
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa: Organy cz. II
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
Na podstawie: J. Barcz, "Prawo UE. Zagadnienia systemowe, 2003;
Traktat o Unii Europejskiej, Maastricht 1 listopada 1993
Traktat Amsterdamski, 1 maja 1999
Traktat Nicejski 1 luty 2003