Wenecja - stolica gondoli
20.05.2011 | Autor: Emilia Urbańska | [ 0 komentarzy ] |
Canal Grande- Wenecja
Źródło: http://www.wikipedia.org/
Plac św. Marka
Źródło: http://www.wikipedia.org/
Gondole- Wenecja
Źródło: http://www.wikipedia.org/
Ponte di Rialto
Źródło: http://www.wikipedia.org/
- Wybierasz się do Włoch?
- Zarezerwuj hotel we Włoszech
- Wynajmij samochód we Włoszech
- Podobne tematy:
- Koniec karnawału 2015 – jak się bawią w Europie?
- Wyspy Owcze - szkoła przetrwania
- 6 miejsc w Europie, które musisz odwiedzić!
- Włochy - inne artykuły:
- Na Węgrzech imigrantów nie będzie. Budują mur
- Całkowite uniewinnienie Berlusconiego – brak dowodów w aferze „bunga, bunga”
- 5 zacisznych miejsc w Europie
Malownicze położenie, urokliwe stateczki sunące po przejrzystych wodach weneckich kanałów, w których odbijają się piękne kościoły, pałace i domy. Wszystko to sprawia, że Wenecja aż kipi od turystów.
Wenecja - wodne miasto
W samym sercu laguny, na 118 wysepkach wchodzących w skład archipelagu znajduje się Wenecja. Miasto ma powierzchnię 7 kilometrów kwadratowych, długość to około 4 km, natomiast szerokość około 3 km. Laguna Wenecka znajduje się w północno-wschodniej części Włoch. Rozciąga się od ujścia rzeki Brenta na południu, natomiast na północy do ujścia rzeki Sile, między Adriatykiem a stałym lądem.
Wenecja podzielona jest na sześć dzielnic(sestieri): San Marco, Castelo, Santa Croce, San Polo, Cannaregio i Dorsoduro. Wokół mostu Rialto znajduje się najstarsza część miasta. Powstał tu pierwszy miejski ośrodek - Citta di Rialto, który odrobinę później otrzymał nazwę Venezia. Obszar archipelagu musiał zostać dostosowany do potrzeb człowieka. Stworzono sieć kanałów, które miały umożliwić transport, podwyższono i wzmocniono teren, na którym wyrosły później piękne pałace i domy.
Kanały i gondole
W Wenecji brakuje ulic dla samochodów, co jest jednak wspaniałą odmianą od życia w zatłoczonych autami miastach. Charakterystyczną cechą Wenecji jest transport wodny. Komunikację wewnętrzną zapewnia sieć 150 kanałów. Główne szlaki prowadzą przez Canal Grande, Canale di Cannaregio oraz Canale della Giudecca, po których kursują statki pełniące funkcję tramwajów wodnych. Są to najszersze kanały miasta, natomiast po węższych można przemieszczać się gondolami, małymi barkami i motorówkami. Gondole niepodzielnie wiążą się z obrazem Wenecji. Jest to najstarszy sposób podróżowania po wodnych kanałach, dlatego warto poświęcić mu chwilę uwagi.
„Rozmiary i kształt gondoli są ściśle określone. Jej długość wynosi 11 m, szerokość - 1,75 m, nośność - do 6 osób. Wysmukły kształt łodzi i płaskie dno doskonale odpowiadają nawigacji na wąskich i niezbyt głębokich kanałach. Dziób gondoli ozdobiony jest żelaznym okuciem w formie wielozębnej halabardy. W środku znajduje się mała kajuta zwana felze z okienkami i wejściem przykryta czarną drapowaną materią wełnianą z jedwabnymi frędzlami. Kajuty używa się tylko w czasie słoty, w lecie jest zdejmowana. Wiosłowanie wymaga od gondoliera specjalnej sprawności, ma on do dyspozycji tylko jedno wiosło bez steru, osadzone z prawej strony, którego używa stojąc cały czas na rufie. Tradycyjny strój gondoliera składa się ze słomkowego kapelusza z kolorową wstążką, koszulki w pasy i ciemnych spodni.”
(cytat pochodzi z książki „Wenecja i okolice. Przewodnik turystyczny” D. Stefańskiej)
Uroki miasta - mosty, uliczki, budynki
Około 400 mostów łączy brzegi weneckich kanałów. Do najbardziej znanych należą: Ponte Rialto, który jest najstarszym mostem na Canal Grande, Ponte dei Sospiri łączący Pałac Dożów z więzieniem, a także Ponte de la Pagia. Wenecja urzeka nie tylko migoczącymi na wodzie refleksami, zachęca też swymi tajemniczymi, wąskimi uliczkami. Są one zazwyczaj długie, kręte i ciemne, ponieważ szczyty domów przesłaniają słońce. Na ich określenie ludność miała wiele nazw: ruga - oznaczała ulicę ze sklepami, salizzada - drogę brukowaną, natomiast fondamenta - ulicę biegnącą wzdłuż kanału. W mieście znajduje się niezliczona ilość większych i mniejszych urokliwych placyków. Najważniejszym z nich jest plac Św. Marka. Wenecja w przeszłości posiadała ogromne wpływy i ugruntowaną pozycję handlową. Obywatele Republiki Weneckiej nie obawiali się napaści, o czym świadczy architektura pałaców, które budowane były jako luksusowe rezydencje, nie miały w sobie nic z obronnych fortec czy zamków. Zabudowa wenecka cechuje się ozdobnością i lekkością - ażurowe loggia, wielodzielne okna, ozdobne schody czy dekoracyjne studzienki na dziedzińcach, to tylko niektóre czarujące drobiazgi architektoniczne. Na dachach domów znajdują się tarasy z małymi ogródkami, zwane altanami. W mieście można zauważyć wiele wspaniałych zabytków. Piękno miasta sprzyjało rozwojowi sztuk pięknych. Wenecja jest stolicą opery, na jej rozwój szczególny wpływ miał Claudio Monteverdi. Wenecjanie tak rozsmakowali się w muzyce i śpiewie, że na terenie miasta powstało 16 operowych teatrów. Prężnie rozwijało się również malarstwo, które wywarło wielki wpływ na sztukę Włoch i Europy. Tu tworzyli między innymi Tycjan, Giorgione czy Tintoretto - mistrz sławnego El Greco. Cudowność miasta opisywali również polscy twórcy między innymi - Konopnicka, Żeromski, Kraszewski i Wyspiański.