Droga Polski do członkostwa w UE: Układ Europejski
| 19.05.2009 | Autor: Konto Usunięte | [ 0 komentarzy ] |
- Wybierasz się do Polski?
- Zarezerwuj hotel w Polsce
- Wynajmij samochód w Polsce
- Chcesz pozyskać fundusze unijne?
- Złóż zapytanie ofertowe! >>
- Podobne tematy:
- Znamy wyniki referendum w Wielkiej Brytanii. Będzie Brexit!
- Jak pozyskać dofinansowanie dla swojej firmy?
- W UE zatrudnienie w administracji publicznej spada. W Polsce rośnie
- Polska - inne artykuły:
- Chcesz pracować w reklamie? Aplikuj do programu Dentsu Innovation Camp
- Tłumaczenia w biznesie – zlecić agencji czy zatrudnić tłumacza?
- Przekąski na andrzejkowy wieczór
W tym roku minęło pięć lat członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Datę 1 maja 2004 r. pamiętamy wszyscy. Jednak stosunki Polski z UE i starania o przystąpienie do niej zaczęły się wiele lat wcześniej
We wrześniu 1988 roku Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne z Europejską Wspólnotą Gospodarczą , a w lipcu 1989 roku otwarto polskie przedstawicielstwo dyplomatyczne przy Wspólnotach w Brukseli.
W momencie ustanowienia stosunków dyplomatycznych Polska rozpoczęła negocjacje dotyczące porozumienia o współpracy handlowej, czego efektem była umowa w sprawie handlu i współpracy gospodarczej, podpisana 19 września 1989 roku. Traktat ten postanawiał, że stosowane dotychczas przez EWG ograniczenia w wymianie handlowej z Polską będą stopniowo likwidowane. Poza tym państwa zachodnie postanowiły udzielić pomocy niektórym krajom Europy Środkowej. Grupa G-7, czyli najbardziej uprzemysłowione państwa świata zdecydowały o udzieleniu pomocy gospodarczej Polsce i Węgrom. Program PHARE (Poland and Hungary: Assistance for Restructuring their Economies), koordynowany był przez Komisję Europejską. Innym istotnym wydarzeniem było powstanie w maju 1990 roku EBOR (European Bank for Reconstruction and Development), którego zadaniem było wspieranie finansowe państw aspirujących do członkostwa w UE, poprzez udzielanie kredytów na przedsięwzięcia sprzyjające rozwojowi gospodarczemu.
19 maja 1990 roku Polska złożyła wniosek w sprawie rozpoczęcia negocjacji dotyczących stowarzyszenia Polski ze Wspólnotami Europejskimi. Rząd polski powołał Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej i Pomocy Zagranicznej, którym został Jacek Saryusz – Wolski. Jego zadaniem było wspieranie negocjacji stowarzyszeniowych.
Negocjacje te zakończyły się podpisaniem 16 grudnia 1991 roku tzw. Układu Europejskiego, który ratyfikowany został 20 października 1992 roku, a w życie wszedł 1 lutego 1994 roku.
Układ ten przewidywał, że ograniczenia w handlu pomiędzy Polską i WE zostaną złagodzone, a z czasem całkowicie zniesione. Obszary uznane za szczególnie ważne gospodarczo, zostały wyłączone spod liberalizacji. Poza tym rząd Polski w styczniu 1993 roku sformułował program działania w celu dostosowania gospodarki i systemu prawnego Polski do wymogów Układu Europejskiego. 8 kwietnia 1994 roku Polska złożyła oficjalny wniosek o członkostwo w UE. Wówczas Układ Europejski zaczął być traktowany jako traktat przedakcesyjny. Stał się on podstawą działań dostosowawczych bezpośrednio zmierzających do uzyskania przez Polskę członkostwa w UE.
Układ Europejski składa się z dziewięciu części. Pierwsza część dotyczy dialogu politycznego. Powołana została Rada Stowarzyszenia, która ma nadzorować realizację Układu, a która złożona jest z członków Rady UE i członków Rady Ministrów RP. Organem pomocniczym Rady jest Komitet, złożony z urzędników Komisji Europejskiej i wysokich funkcjonariuszy rządu RP, a także zespoły tematyczne i grupy robocze. Powstała także Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia, która pełni rolę forum dialogu politycznego, wymiany informacji oraz współpracy deputowanych PE i polskich posłów w zakresie spraw zawartych w Układzie Europejskim.
Układ Europejski zawiera zasady ogólne, w tym cel podstawowy, jakim było stworzenie strefy wolnego handlu pomiędzy Polską i UE w okresie 10 lat. Podjęta została również kwestia swobodnego przepływu towarów, zwłaszcza eliminacji ceł i ograniczeń ilościowych oraz środków im podobnych, w ciągu 10 lat. Przyjęto również zasadę dyferencjacji, czyli niesymetryczności, co oznacza że tempo i zakres środków liberalizujących wymianę handlową jest różny dla Polski i UE.
W Układzie Europejskim uregulowane zostały także przepisy dotyczące następujących kwestii:
Przeczytaj więcej na ten temat w artykułach:
Droga Polski do UE: Przygotowania do negocjacji
Droga Polski do UE: Negocjacje akcesyjne
Droga Polski do UE: Instytucje negocjacji akcesyjnych
W momencie ustanowienia stosunków dyplomatycznych Polska rozpoczęła negocjacje dotyczące porozumienia o współpracy handlowej, czego efektem była umowa w sprawie handlu i współpracy gospodarczej, podpisana 19 września 1989 roku. Traktat ten postanawiał, że stosowane dotychczas przez EWG ograniczenia w wymianie handlowej z Polską będą stopniowo likwidowane. Poza tym państwa zachodnie postanowiły udzielić pomocy niektórym krajom Europy Środkowej. Grupa G-7, czyli najbardziej uprzemysłowione państwa świata zdecydowały o udzieleniu pomocy gospodarczej Polsce i Węgrom. Program PHARE (Poland and Hungary: Assistance for Restructuring their Economies), koordynowany był przez Komisję Europejską. Innym istotnym wydarzeniem było powstanie w maju 1990 roku EBOR (European Bank for Reconstruction and Development), którego zadaniem było wspieranie finansowe państw aspirujących do członkostwa w UE, poprzez udzielanie kredytów na przedsięwzięcia sprzyjające rozwojowi gospodarczemu.
Układ Europejski
19 maja 1990 roku Polska złożyła wniosek w sprawie rozpoczęcia negocjacji dotyczących stowarzyszenia Polski ze Wspólnotami Europejskimi. Rząd polski powołał Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej i Pomocy Zagranicznej, którym został Jacek Saryusz – Wolski. Jego zadaniem było wspieranie negocjacji stowarzyszeniowych.
Negocjacje te zakończyły się podpisaniem 16 grudnia 1991 roku tzw. Układu Europejskiego, który ratyfikowany został 20 października 1992 roku, a w życie wszedł 1 lutego 1994 roku.
Postanowienia Układu Europejskiego
Układ ten przewidywał, że ograniczenia w handlu pomiędzy Polską i WE zostaną złagodzone, a z czasem całkowicie zniesione. Obszary uznane za szczególnie ważne gospodarczo, zostały wyłączone spod liberalizacji. Poza tym rząd Polski w styczniu 1993 roku sformułował program działania w celu dostosowania gospodarki i systemu prawnego Polski do wymogów Układu Europejskiego. 8 kwietnia 1994 roku Polska złożyła oficjalny wniosek o członkostwo w UE. Wówczas Układ Europejski zaczął być traktowany jako traktat przedakcesyjny. Stał się on podstawą działań dostosowawczych bezpośrednio zmierzających do uzyskania przez Polskę członkostwa w UE.
Instytucje Stowarzyszenia
Układ Europejski składa się z dziewięciu części. Pierwsza część dotyczy dialogu politycznego. Powołana została Rada Stowarzyszenia, która ma nadzorować realizację Układu, a która złożona jest z członków Rady UE i członków Rady Ministrów RP. Organem pomocniczym Rady jest Komitet, złożony z urzędników Komisji Europejskiej i wysokich funkcjonariuszy rządu RP, a także zespoły tematyczne i grupy robocze. Powstała także Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia, która pełni rolę forum dialogu politycznego, wymiany informacji oraz współpracy deputowanych PE i polskich posłów w zakresie spraw zawartych w Układzie Europejskim.
Układ Europejski zawiera zasady ogólne, w tym cel podstawowy, jakim było stworzenie strefy wolnego handlu pomiędzy Polską i UE w okresie 10 lat. Podjęta została również kwestia swobodnego przepływu towarów, zwłaszcza eliminacji ceł i ograniczeń ilościowych oraz środków im podobnych, w ciągu 10 lat. Przyjęto również zasadę dyferencjacji, czyli niesymetryczności, co oznacza że tempo i zakres środków liberalizujących wymianę handlową jest różny dla Polski i UE.
Regulacje Układu Europejskiego
W Układzie Europejskim uregulowane zostały także przepisy dotyczące następujących kwestii:
- swobodny przepływ pracowników
- swoboda podejmowania działalności gospodarczej
- swoboda świadczenia usług
- swoboda przepływu kapitału
- zasady prawa konkurencji
- dostosowanie polskiego prawa do prawodawstwa UE
- regulacje współpracy gospodarczej, która ma sprzyjać rozwojowi ekonomicznemu i społecznemu Polski
- współpraca finansowa – zasady tworzenia i rozdziału funduszy PHARE
- kwestie instytucjonalne – skład i procedury działania Rady Stowarzyszenia, Komitetu i Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia.
Przeczytaj więcej na ten temat w artykułach:
Droga Polski do UE: Przygotowania do negocjacji
Droga Polski do UE: Negocjacje akcesyjne
Droga Polski do UE: Instytucje negocjacji akcesyjnych
